พระผงสุพรรณ เนื้อทองคำ NO.351

พระผงสุพรรณ รุ่นนเรศวรชนะศึก เนื้อทองคำ ปี2537 พิธีใหญ่ จ.สุพรรณบุรี

พิธีพุทธาภิเษกวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ขนาดองค์พระ กว้าง 1.6 ซม. สูง 2.6 ซม. หมายเลขประจำองค์พระ351 ตอกโค๊ต ช้าง นิยมมาก

วัดพระศรีรัตนมหาธาตุเป็นต้นกำเนิดของพระผงสุพรรณ ซึ่งเป็นพระยอดนิยมอันดับ 1 ของจังหวัดสุพรรณบุรี และเป็นพระเครื่องหนึ่งในเบญจภาคีที่ทรงคุณค่ายิ่ง

ประวัติการแตกกรุช่วงแรก ๆ มีชาวจีนอาชีพปลูกผักอยู่ในเขตวัดพระศรีรัตนมหาธาตุได้ปีนขึ้นไปบนองค์พระปรางค์ จากนั้นก็ได้ไต่ลงไปในองค์พระปรางค์ พบสมบัติต่าง ๆ มากมาย โดยได้เลือกเฉพาะทองคำและอัญมณีที่มีค่าเท่านั้น ส่วนพระเครื่องพระบูชาไม่ได้แตะต้อง จากนั้นก็ขนสมบัติกลับเมืองจีน หลังจากนั้นชาวบ้านรู้ข่าวก็ปีนขึ้นไปองค์พระปรางค์ และขนพระบางส่วนออกมาขาย ที่น่าเสียดายก็คือ ลานทองที่ถูกเผาหลอมละลายไปหลายสิบแผ่น

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าเมืองได้มีคำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการไปเปิดกรุที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุอย่างเป็นทางการ เนื่องจากปรากฏว่ามีคนร้ายลักลอบขุดกรุอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งในการเปิดกรุครั้งนั้นได้พบพระบูชาและพระเครื่องมากมายและหนึ่งในนั้นก็คือ "พระผงสุพรรณ" หลังจากนั้นได้นำพระเครื่องที่ได้จากการเปิดกรุส่วนหนึ่งขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ ซึ่งทรงเสด็จฯ ไปสักการะบูชาเจดีย์ยุทธหัตถี ณ ดอนเจดีย์ ในเขตเมืองสุพรรณบุรี โดยพระยาสุนทรสงคราม ผู้ว่าราชการจังหวัดสุพรรณบุรี เป็นผู้นำขึ้นทูลเกล้าฯ ถวาย

เปิดกรุเป็นทางการในครั้งนั้น ยังพบแผ่นลานเงินและลานทองภาษาขอมบางส่วนที่ยังหลงเหลืออยู่ ซึ่งมีใจความว่า "พระราชาผู้ยิ่งใหญ่กว่าพระราชาทั้งหลายในอโยธยา ทรงมีพระนามว่าจักรพรรดิ โปรดให้สร้างสถูปองค์นี้ขึ้นไว้และทรงบรรจุพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าไว้ภายใน แต่สถูปของพระองค์ชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา พระโอรสของพระองค์ผู้เป็นราชาเหนือพระราชาทั้งหลายในพื้นแผ่นดินทั้งมวล และเป็นราชาธิราชผู้ประเสริฐ โปรดให้ปฏิสังขรณ์ให้กลับคืนดีและทรงบรรจุพระวรธาตุของพระพุทธเจ้าไว้ในพระสถูปนั้น พระองค์ทรงเลื่อมใสในพระสถูปจึงทรงบูชาด้วยเครื่องบูชา เครื่องบูชามีทอง เป็นต้น แล้วตั้งความปรารถนาว่า ด้วยบุพกรรมแห่งข้านั้น ขอให้ข้าพึงเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตกาลเทอญ"

จารึกลานทองยังกล่าวถึงการสร้างพระผงสุพรรณไว้ ความว่า “พระฤๅษีทั้งสี่ตนจึงพร้อมกันนำเอาแต่ว่านทั้งหลาย พระฤๅษีจึงอัญเชิญเทวดามาช่วยกันทำพิธีเป็นพระพิมพ์ไว้สถานหนึ่งแดง สถานหนึ่งดำ ให้เอาว่านทำเป็นผงก้อน พิมพ์ด้วยลายมือของมหาเถระปิยะทัสสะสี ศรีสารีบุตรคือ เป็นใหญ่เป็นประธานในที่นั้น ได้เอาแร่ต่าง ๆ มีอานุภาพต่างกัน เสกด้วยมนต์คาถาครบ ๓ เดือน แล้วท่านให้เอาไปประดิษฐ์ไว้ในสถูปแห่งหนึ่งที่เมืองพันทูม”